verplaatsing blog

Vanaf heden zijn de gebeurtenissen e.d. van onze kwekerij te volgen op onze site onder het kopje nieuws en dan actueel

aanpassen aan omstandigheden

eerder verschenen in vakblad voor de Bloemisterij 

hierin schrijf ik af en toe een stukje over iets dat ons bezighoudt

Aanpassen

Als kweker hebben we al lang geleerd dat planning belangrijk is, maar dat het je kunnen aanpassen aan omstandigheden nog veel belangrijker is.

Veredelen is één, maar van daaruit een continue aanwas van jonge planten tot stand brengen is een ander. Één van onze eerste eigen soortjes was eigenlijk een 'mislukking'. We hadden tussen onze zaailingen een mooi kleurtje waar we veel geloof in hadden. Om aantallen te krijgen was weefselkweek de aangewezen weg, maar daar kan veel misgaan. De plant bloeide namelijk ineens heel anders dan de originele inzet.

De jaren erna hebben we verschillende soorten via weefselkweek laten vermeerderen en altijd bleek delphinium toch niet zo'n makkelijk gewas te zijn. Bestelde aantallen zijn moeilijk te plannen, en er kan van alles misgaan. Soms lukt een inzet helemaal niet, soms gaat het ineens heel goed. Dit is een jaar dat niets wil. Half december kregen we al te horen dat ongeveer 50% van de bestelde aantallen leverbaar zijn en een paar weken geleden was het nog maar 25%. Daar gaat je planning.

Gelukkig zijn we wat huiverig om planten van onze eigen soorten te verkopen: het voordeel is dan dat we voldoende planten op het land 'over' hebben en die kunnen delen en uitplanten zodat we voldoende planten hebben om van te snijden.

De 'mislukte' delphinium die zo anders bloeide, bleek wel erg apart van vorm en kleur te zijn, en is nu een succesnummer. Niet alle afwijkingen zijn dus slecht. Wie weet wat het ons brengt om nu veel gescheurde planten op verschillende momenten te poten. Misschien is ook dit een 'mislukking' die ons in de toekomst veel gaat brengen (spreiding van bloei)?

Als kweker hebben we al lang geleerd dat planning belangrijk is, maar aanpassen aan omstandigheden die zich voordoen is nog veel belangrijker.

Of zoals Darwin ooit zei: 'It is not the strongest or the most intelligent of species that survives. It is the one that is the most adaptable to change'.

Water naar zee dragen?

Water naar zee dragen, wat is daar het nut eigenlijk van.

Aan het begin van afgelopen groeiseizoen kwam ik in gesprek met een nogal fanatiek pleitbezorger van natuurlijke middelen voor voeding en plantversterkers.

Nou ben ik van nature nogal huiverig voor ‘zweverige’ zaken maar sta open voor mogelijkheden. Ik heb me laten overhalen tot het gebruik van diverse zg. plantversterkende middeltjes. Overtuigt ben ik nog niet want omstandigheden zijn toch elk jaar anders maar mooi waren de bloemen dit jaar zeker, Vrij van meeldauw waren we wel niet helemaal maar nog nooit zo weinig chemie gebruikt.

Onze ‘goeroe’ is ook enthousiast over revitaliseert water ( wij noemen het zweverig water ) maar dat gaat mij voorlopig nog een stap te ver, wat ik na veel lezen op internet wel interessant vind is het toevoegen van gesteentemeel alhoewel het wat vreemd lijkt in eerste instantie. 

Gesteente en zand, toch een soort water naar zee dragen of stenen naar zand.

Enkele jaren geleden waren we op het bloemeneiland Madeira waar de bloemen mooier groeien dan waar ook en laat dit eiland nou door een vulkaan zijn ontstaan. De meest vruchtbare gronden zijn langs vulkanen. Verhuizen naar Madeira is natuurlijk een optie maar dan moet je zo klimmen langs die steile wanden en de afstand naar de veiling is ook wat lastig.

Als Mozes niet naar de berg kan komen moet dan de berg toch maar naar Mozes komen?

Zou het nut hebben, tja.., voor de kosten hoef ik het niet te laten. Het houdt in dat ik 2000 kg poeder met de hand over het land moet strooien, scheelt me toch mooi in een abonnement op de sportschool.

 (eerder verschenen in vakblad voor de bloemisterij)

Nog een paar weken

 De oogst van de Helleborus is dit jaar erg tegen gevallen. Dit hadden we al voorzien. In December hadden we hele warme temperaturen waardoor de bloemen er al heel vroeg op stonden. Toen die koude periode in februari er overheen kwamen konden die bloemen dat niet hebben en zijn eraf gevroren. Alleen de late knoppen zijn goed gebleven.

We komen steeds dichter bij het snijseizoen  van de Delphinium. In de overjarige Delphinium's beginnen de knoppen al behoorlijk te komen.  

ook de weefselkweek plantjes die in week 10 gepoot zijn zijn nu behoorlijk aangeslagen. Met dit koude voorjaar hebben ze er lang over gedaan om zover te komen maar nu lijkt de groei er in te zitten 

De landplanten die we in December hebben gerooid en gedeeld zijn in de vriescel bewaard bij -2 graden en in week 10 t/m 16 elke keer in gedeelten gepoot om zoveel mogelijk bloeispreiding te krijgen.

Naar verwachting kunnen we dit jaar pas in de 1ste week van Juni snijden. Door het koude voorjaar is alles wat later dan andere jaren. 

Deze week is Jeanette Pennings van Bloembollenvisie ( een blad voor bollentelers/broeiers en vasteplantentelers) langs geweeste voor een interview over het gebruik van social media. Binnenkort zal dat artikel verschijnen. Ik ben erg benieuwd hoe dat er uit zal zien.

Ook hebben we nog bezoek gehad van een koper en een heel interessant gesprek gehad over de afzet van bloemen in de toekomst, hoe gaat het verder met de 'klok' en wat voor mogelijkheden zijn er.

Toch leuk als inkopers uit het westen de moeite nemen om een bezoekje aan onze kwekerij in Drenthe te doen. Toch een behoorlijke afstand.

nachtvorst

Het risico van vroeg de nieuwe planten buiten poten is dat er een behoorlijke kans op nachtvorst is. Dit is tot -2 graden niet zo'n probleem maar als het harder vriest moeten we de nodige maatregelen nemen.

door continu met een nevel installatie te sproeien ontstaat er op het punt waar het water bevriest een laagje van 0 graden omdat bij het overgaan van water naar ijs warmte vrijkomt ( stollingswarmte ) en daarmee de planten worden beschermd tegen bevriezing.

Het is wat werk maar levert ook mooie plaatjes op

eerder verschenen blog van mij in Vakblad voor de Bloemisterij

Meegaan met de tijd

Ook hier in Drenthe gaan we op onze manier lekker met onze tijd mee. Lang hebben we het kunnen tegenhouden, maar op een gegeven moment haalt de tijd je in. In de afgelopen jaren was schaalvergroting, innoveren, investeren en vernieuwen de toekomst. Althans, als je de heren moest geloven die het allemaal wisten.

OK, meegaan met technische ontwikkelingen is ons niet helemaal vreemd. Wij hebben al jaren een website, zitten op Facebook, twitteren wat af, en zelfs hebben we een mobiele site. Real live foto's meesturen? Ook al jaren heel gewoon voor ons.

Schaalvergroting? Nee, dát vinden we wat ingewikkeld. Tegen de stroom in zijn wij juist kleiner geworden. Eenderde van het land laten we tegenwoordig braak liggen. Ja, in Drenthe kan dat; wij hebben iets andere grondprijzen dan in het westen.

Het lijkt erop dat we met die 'schaalverkleining' juist op de tijd vooruit lopen. Ik hoor steeds verhalen over niches zoeken, meer voor prijsverhoging gaan in plaats van steeds maar voor kostprijsverlaging. Totdat er straks opeens weer iemand opstaat die komt vertellen dat bulk weer de toekomst is omdat iedereen zich in de zogenaamde kleine producten heeft gestort en er een tekort aan massa is ontstaan.

Een ondernemer die met zijn tijd meegaat, kijkt natuurlijk ook of het wat uithaalt wat hij doet. Nou heeft Google daar een mooie uitvinding voor: Google Analytics. Hiermee kun je precies zien hoe vaak een website wordt bezocht, hoelang mensen op een site blijven, waar ze vandaan komen en nog veel meer interessante feiten. 

Helaas voor mij kun je ook zien op welke zoekwoorden je gevonden bent in de zoekmachine: zie hier en kijk op nummer 267. Dan zakt de moed je een beetje in de schoenen... Afijn, wij gaan lekker onze eigen weg en zullen ons maar niet van de wijs laten brengen door zo'n zoekopdracht, of mensen die de toekomst voor je denken te kunnen uittekenen.

Volgens mij moet iedereen zijn eigen weg volgen, en niet achter de massa aan lopen. Want dan loop je áchter de feiten aan.

© Vakblad voor de Bloemisterij

begin van het nieuwe seizoen

De winter zit er op. We hebben de afgelopen maanden hard gewerkt om het land weer klaar te maken voor het nieuwe seizoen. Het was wel een beetje een rare winter, erg warm en nat begonnen en zeer koud geëindigd. Dit heeft de Helleborus geen goed gedaan en de oogst zal dit jaar dan ook erg tegen vallen. Gelukkig kunnen Delphinium's beter tegen zware vorst. 

het klaar leggen van het land

dan komt er gronddoek op en soms gaat het mis met de gaten er in branden

we hebben een makkelijke methode gevonden om de paadjes te 'harken'

ook de palen inslaan kan makkelijker dan met een voorhamer

dit worden de nieuwe labels die we aan onze Delphinium Kissi hangen. doormiddel van het scannen van de QR-code kom je met een smartphone op een speciale 'mobiele' website

Nu het weer weer beter is geworden kunnen we lekker opschieten met het buiten werk. Inmiddels zijn we begonnen met de eerste planten te poten die in de vriezer zijn bewaard. over 2 weken komen ook de eerste planten uit weefsel kweek binnen en als het weer zo blijft als het nu is dan is het prima weer om te planten.

In het Vakblad voor de Bloemisterij schrijf ik af en toe wel eens een stukje . De laatste staan hier onder 

De omgekeerde wereld

Zoals jullie waarschijnlijk wel bekend is, ben ik voordat ik kweker werd bloemist geweest. Je kunt je niet voorstellen wat je in dat vak mee kunt maken. Vreemd soms hoe mensen met bloemen en planten omgaan...

Na school ging ik eerst een jaar in Duitsland bij een bloemist werken. Hier had ik een collegaatje dat klanten normaliter erg vriendelijk te woord stond. Maar ik herinner me wel een voorval waarbij voor haar de bom barstte, en het haar te veel werd.
 
Er kwam namelijk een klant de winkel binnen die vroeg om een 'bijzonder boeket'. Maar hoe mijn collega ook haar best deed, steeds weer was de klant niet tevreden en moest ze het weer opnieuw doen. Na werkelijk ontelbare pogingen ging ze voor de laatste keer naar de binderij. Uit frustratie maakte ze een boeket met de bloemen naar beneden en de stelen omhoog. Hiermee ging ze terug naar de klant. 'Ist es so vielleicht nach Ihren Wünsch?'
   
Later ben ik in mijn eigen bloemisterij ook vreemde dingen tegengekomen. Het meest opvallend vond ik wel de vreemde manieren van mensen om bloemen te vervoeren. Van alles heb ik meegemaakt: soms werd een mooi boeket onder de snelbinders van de fiets gedaan. En ik heb wel eens een rouwarrangement gemaakt dat na het afrekenen nog wél even in de fietstas moest worden gepropt.

Al is dit de omgekeerde wereld: voor alles komt er vroeg of laat een oplossing, zo heb ik inmiddels geleerd. Voor de klant die de bloemen onder de snelbinders vervoerde, is inmiddels een betere uitvinding gedaan. Zie hier het resultaat.

En ook voor mijn oud-collega Birgit in Duitsland kwam ik laatstop Twitter een oplossing tegen. Inderdaad: het is de omgekeerde wereld...

Vakantie

'Zo, lekker vakantie?'Dat wordt mij vaak gevraagd als het zomerseizoen is afgelopen en wij niets meer te veilen hebben. Tja, vakantie. Wat heet.

Het grootste gedeelte van onze delphiniums moet worden gerooid. Ze moeten stuk voor stuk worden schoongemaakt en gedeeld om dan in de vriescel te wachten op het voorjaar. In koud en winderig weer rapen we de planten. Ook telen wij alles in gronddoek om niet te hoeven spuiten tegen onkruid. Dat is mooi, maar het houdt wel in dat die lappen van 25 bij 12 meter allemaal van het land af moeten voor het rooien. Ook weer vaak met regen en wind. Vakantie? Volgens mij is dat wat anders.

Wij zitten hier boven op de Hondsrug, dus het is droog land. Mooi in de winter, maar vergeet niet dat we veel water moeten geven, en dus een heel systeem met druppelslangen en voedingspompen op het land hebben staan. Ook dat moet elke winter van het land af. En nog wat... Als je -zoals wij- ver van de grote tuinbouwgebieden af woont, zijn er geen loonwerkers die voor je kunnen rooien, spitten, compost uitrijden en dergelijke. Dus dat doen we allemaal zelf. Vakantie? Ik dacht het niet.

Om de hele kwekerij heen staat een haag tegen de wind en als huisvesting voor vogels en andere dieren die ons helpen bij het ongediertevrij houden van de kwekerij. Supermooi natuurlijk, maar het geeft wel snoeiwerk in de winter. Verder moeten de vaste delphiniums en de helleborus schoongemaakt worden. Bij lage temperatuur en vochtig weer op de knieën, is dat vakantie?

Tussendoor moet ook de website nog een upgrade hebben, moet er een planning gemaakt worden, machines vragen onderhoud, ik moet reparaties verrichten aan gaas, en achterstallig onderhoud plegen aan de schuur. Vakantie in de winter?

Tot zover allemaal best te doen. De herfst en de winter vliegen voorbij. Alleen, we zouden in huis nog het een en ander verbouwen. Niet zo’n probleem dacht ik, je belt wat rond voor wat offertes en dan komt het wel voor elkaar. Niet dus. Mijn vrouw dénkt namelijk dat ik handig ben... Altijd leuk om wat vertrouwen te krijgen, maar het moet dan wel gerechtvaardigd zijn. Verbouwen is toch heel wat anders dan tuinder spelen. Zo ben je timmerman, elektricien, stukadoor, schilder, tegelzetter en calculator in één. En als je dat nou nog zou kúnnen, dan gaat het wel, maar ja… Is dat nou vakantie?

Toen wij 12 jaar geleden met de kwekerij begonnen, dachten we inderdaad dat we in de winter wel tijd zouden hebben om er een baantje bij te zoeken om het allemaal rond te rekenen, en wat vakantie te vieren. Wat dat betreft hebben wij ons lelijk vergist. Vakantie voor een buitenteler in de wintermaanden, nee, dat zit er niet in. Buitenteler zijn is wél het mooiste werk wat je kunt vinden. Ik zou er zo mijn hobby van maken. Maar goed, half april beginnen we weer met de aanvoer van helleborus en dan begint voor mijn gevoel de echte vakantie weer.

Een werkdag meer of minder

Werknemers mopperen omdat dit jaar een schrikkeljaar is en ze dus een dag voor niets extra werken. Ondertussen moeten wij op de kwekerij door de strenge winter het werk van twee maanden in twee weken doen.

Zo, de winterperikelen zijn eindelijk voorbij. Veel mensen vonden het prachtig, veel schaatsen en de hoop op eindelijk weer een elfstedentocht. Helaas behoor ik niet tot de schaatsliefhebbers. En als je een buitenkwekerij hebt, ben je niet altijd blij met vorst.

Voor de gewassen is de winter een zware dobber. De Helleborussen hebben flink geleden en we moeten dus maar afwachten of daar nog wat vanaf komt - dat begint dus al niet mooi dit jaar. Delphiniums kunnen er gelukkig beter tegen.

Daarnaast heeft het werk flinke vertraging opgelopen door het weer - eerst veel te veel regen en toen een zware vorst. Ondanks dat veel mensen denken dat er in de winter weinig te doen is, moet wel het land klaar zijn voordat er weer gepoot wordt zodat we in de zomer elke dag bloemen kunnen snijden.

Zover is het dus nog lang niet. Normaliter ligt nu alles al klaar om over twee weken te kunnen gaan poten. Nu moeten we de aankomende twee weken het werk van twee maanden doen. Een extra dag zou mooi zijn om een gedeelte van het achterstallige werk in te halen.

Maar is die extra dag er wel? Om degenen gerust te stellen dieop nujij.nl roepen dat ze tekortkomen: dit jaar heeft een werkdag minder. Vorig jaar waren het 256 werkdagen, dit jaar 255. De weekeinden vallen anders, vandaar.

reacties zijn altijd welkom